Surfer Anne Albers strijdt voor klimaat en natuurbehoud

Als het ’s ochtends vroeg nog schemert en de golven zijn goed, dan stapt Anne Albers uit Wijk aan Zee op haar fiets naar het strand. Bij de Noordpier pakt ze haar longboard. Een paar minuten later ligt ze in zee. Met uitzicht op staalgigant Tata Steel. „Ik maak me al jaren zorgen over m’n eigen en onze gezondheid.”

Ze lag die ochtend al om 5 uur in de Noordzee. „Nederland heeft niet hele goede golven. Op de momenten dat de golven goed zijn, moet je gewoon in het water liggen”, vertelt Nederlands surfkampioen Anne (25). „Samen met een vriend lag ik in een empty zee. Dat zijn unieke momenten. Je bent overgeleverd aan de zee. De zee is de baas en de golven bepalen hoe jij op die golf surft. Je hebt dan écht een connectie met de natuur en de elementen. Wij waren die ochtend allebei zo stoked. Na zo’n surfsessie kan je dag gewoon niet meer stuk.”

Twee jaar geleden werd ze Nederlands kampioen longboarden. Als professioneel golfsurfer komt Anne voor wedstrijden en trainingen op de meest geweldige plekken. „Maar Wijk aan Zee blijft een bijzondere spot om te wonen en te surfen. We hebben een toffe surf community. Ik kom hier vaak terug, ondanks dat de fabriek er staat.”

„Ik groeide op met de natuur, de duinen en de zee. Alles is in Wijk aan Zee zo dichtbij. Mijn ouders namen mij vroeger vaak mee de natuur in. Zo is er bewustwording gecreëerd over de milieuproblemen. Ik kwam er snel achter dat ik mij daarvoor wil inzetten, op welke manier dan ook.” Ze studeerde Landscape and Environment Management, een studie gericht op natuurbehoud en duurzaamheid. „Van mijn ouders heb ik de liefde voor natuur en zorgen voor de aarde meegekregen.”

Het staalbedrijf is onlosmakelijk verbonden met haar leven. Als ze niet in het water ligt, is ze aan het hardlopen en mountainbiken. „Zodra de wind over het dorp waait, vraag ik me af wat ik in godsnaam inadem. Ik heb dan een drukkend gevoel op mijn longen.”

Haar opa en oma emigreerden vanuit Duitsland naar Nederland. „Mijn opa kon bij de fabriek aan de slag. Ik weet dat Tata een positieve kant heeft. Het biedt werkgelegenheid, want staal is overal. Maar het is mogelijk om staal veel schoner en duurzamer te produceren.”

Verandering

Ze maakt zich al jaren zorgen over haar eigen gezondheid en die van bewoners in de IJmond. „Uit rapporten blijkt wat er door Tata wordt uitgestoten en hoe schadelijk dat is. Verschrikkelijk. Ook komt aan het licht dat de overheid ons niet in bescherming neemt. De overheid zou dat juist moeten doen. Ik voel mij als burger machteloos. Aan de ene kant wil ik m’n handen voor mijn ogen doen, maar dat is ook niet de manier. Dan komt er geen verandering.”

De enige manier om duurzame verandering te bewerkstelligen lijkt wel om een noodkreet af te kondigen in de vorm van een aangifte. Ze sloot zich daarom aan bij Stichting Frisse Wind.nu. Het is de stichting die strafrechtadvocaat Bénédicte Ficq in de arm heeft genomen en de aangifte is gestart. „We zijn een burgerbeweging. Ik heb handtekeningen verzameld, petities verspreid en de aangifte getekend. De eerste stap is woensdag gezet.”

Anne pleit voor meer transparantie en actie. „Ik wil weten wat er wordt uitgestoten en hoe schadelijk dat voor onze gezondheid is. Dat een bedrijf zoveel macht heeft en dat ze hier mee wegkomen”, zegt ze hoofdschuddend. „Het bedrijf moet verantwoordelijkheid nemen. En de overheid moet aan de slag om ons te beschermen. Tata Steel hoeft niet weg, maar het moet wel anders. Het moet gezonder. En dat gebeurt nu niet.”

Natuurbehoud en surfen lopen als een rode draad door haar leven. Op Instagram noemt ze die twee zelfs een verslaving. „Verslaving klinkt heftig, maar het is iets dat je graag doet. Ik bedoel het op een positieve manier. Op mijn twaalfde begon ik met surfen, op mijn vijftiende werd ik écht verliefd op de oceaan en de sport. Ik raakte verslaafd aan de golven, mijn surfboard en de zee. Ik wilde geen golf missen. Het is een onbeschrijflijk gevoel waar je steeds meer van wilt.”

Dit jaar staan Europese wedstrijden op de planning. Ook hoopt ze nogmaals Nederlands longboard kampioen te worden. Daarvoor traint ze later dit jaar in Frankrijk, waar ze ook surfles geeft. Tussendoor werkt ze voor Vandebron en vrijwillig voor Greenpeace.

„Als mens moeten we zorgdragen voor de aarde om het voor ons allen leefbaar te houden. Ook voor toekomstige generaties. Zelf probeer ik op allerlei vlakken mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. In mijn transport bijvoorbeeld. Zo plasticvrij mogelijk leven. Mijn wetsuit is duurzaam gemaakt. Ik geloof dat alle kleine beetjes helpen. Als iedereen dat doet, kunnen we samen een groot verschil maken.”