Kathleen Ferrier, nazaat van tot slaaf gemaakten en voorzitter Unesco Nederland, noemde de excuses van premier Mark Rutte voor het slavernijverleden ‘historisch’. ‘Het is nu aan ons om in gezamenlijkheid de taal en de rituelen te ontwikkelen die nodig zijn voor een helend proces’, zegt ze.
Ze was betrokken bij de Catshuisgesprekken in de aanloop naar de excuses van de Nederlandse regering voor het slavernijverleden. En ze zat 19 december 2022 bij de NOS in de live-uitzending toen premier Mark Rutte vanuit het Nationaal Archief de woorden uitsprak: ‘Today I apologize. Awe mi ta pidi diskulpa. Tide mi wani taki pardon.’
Voor Kathleen Ferrier, nazaat van tot slaaf gemaakten, was het een ‘historisch’ moment. ‘Excuses aanbieden heeft een helend effect. Je plaatst jezelf op de achtergrond en de ander op de voorgrond’, stelt Ferrier, die sinds september 2019 voorzitter is van de Nederlandse Unesco Commissie.
Wat zijn uw verwachtingen voor het herdenkingsjaar?
‘Ik verwacht een prachtig jaar met veel aandacht voor ons gedeelde verleden. Ik zie enorm uit naar de gesprekken die gevoerd gaan worden. Hoe kijken we tegen een werkelijk gezamenlijke toekomst aan? En wat heeft de Zwarte gemeenschap zelf voor ogen? Overigens denk ik niet dat het bij dit jaar blijft. Ik ga ervan uit dat 2023 een startpunt is van een proces dat meerdere jaren duurt. Dat maakte premier Rutte ook duidelijk toen hij zei dat de excuses geen punt zijn, maar een komma. Die komma is niet in een jaar ingevuld. Daar is ook een spiritueel en helend proces voor nodig.’
Wat bedoelt u met een spiritueel proces?
‘Samen met de remonstrants predikant Joost Röselaers pleit ik voor een commissie die je zou kunnen vergelijken met de Zuid-Afrikaanse Waarheids- en Verzoeningscommissie. Die werd destijds geleid door aartsbisschop Desmond Tutu. Het is niet een op een over te nemen, want de situatie is anders, omdat de slachtoffers en daders niet meer leven. Maar zo’n commissie kan wel een plek worden waar alle perspectieven en verhalen gedeeld worden. Een platform waar men kennis kan nemen hoe de geschiedenis en het heden worden ervaren, en wat de doorwerking is van het slavernijverleden. Als we dat erkennen, kunnen we aan een gedeelde toekomst werken.’
Lees het hele verhaal in het Nederlands Dagblad.
