Woorden vormen de kern van wie ik ben en wat ik doe. Of ik nu iemand interview, een verhaal vastleg op papier of spreek tijdens een podcast – woorden zijn altijd aanwezig. Ik leef in woorden. Zinnen en vragen ontstaan in mijn hoofd nog voordat ze uitgesproken of opgeschreven zijn. Ze blijven door mijn gedachten stromen, herhalen zich, bijna alsof ze smeken om verteld te worden. Als ik ze niet deel, lijken ze te vervliegen. En dat zou zonde zijn.

Dus schrijf ik. Overal waar ik ben. In de trein, in de kerk, aan de eettafel. Liever niet achter het stuur. In notitieboekjes, op mijn laptop, op mijn iPhone – de woorden moeten vastgelegd worden. Vaak krijgen ze de vorm van een verhaal. Maar ook geregeld van poëzie, die ik dan weer voordraag op verschillende plekken. Soms deel ik een bijbelverhaal met een boodschap tijdens kerkdiensten en evenementen.

Het vertellen van verhalen voelt als mijn missie. Ik wil de wereld mooier maken met de woorden die ik deel. Want er zijn al genoeg leugens en genoeg mensen die elkaar afbreken. De negativiteit lijkt soms de overhand te nemen. Ik geloof in een wereld waarin iedereen weet dat die geliefd is, waar iedereen er mag zijn, ongeacht afkomst, religie of overtuiging. Een wereld waarin we elkaar zien, zonder haat, racisme en oordeel. Ik strijd voor een plek van eenheid, waar verbinding en genade de boventoon voeren. Verhalen zijn daarin essentieel – ze brengen mensen dichter bij elkaar.

In januari 2025 verschijnt mijn nieuwste boek: De weg naar het licht. Het is een boek over een moderne pelgrimsreis. Niet naar verre landen, maar een reis naar binnen, naar ons innerlijke landschap. Een uitnodiging om te vertragen, te luisteren naar de stilte en te ontdekken wat vanbinnen leeft. Want de weg naar het licht begint vaak daar waar we stilstaan bij onszelf.